Twee menselijke figuren staan verwachtingsvol tegenover elkaar. Dit is een ontmoeting met zichzelf: want de persoon die nadert is zichzelf. Een melancholisch onderzoek naar de onzekerheid van het menselijk lot en een oproep om terug te keren, om de plaats te vinden die iedereen in het leven heeft. In tegenstelling tot de duurzaamheid van steen, komt de vergankelijkheid van de mens vermanend naar voren als een symbool van eeuwige continuïteit.

Uitgave in brons, gegoten met de verloren wastechniek, met de hand geciseleerd en gepatineerd.

Miguel Sanoja (1948)

Miguel Sanoja is afkomstig uit Venezuela, waar hij les volgde aan de School voor Schone Kunsten, Cristobal Rojas' en bovendien in 1978 een staatsexamen aflegde als kunstleraar aan de hogeschool voor onderwijs (Pädagogischen Hochschule) van Caracas. Hier werkte hij vele jaren als leraar kunstgeschiedenis. 

Sinds het begin van de jaren zeventig is Sanoja actief als beeldhouwer. Sinds 1971 waren zijn bronzen beelden te zien in meer dan 20 solotentoonstellingen. Al heel vroeg in Sanoja's carrière werd hij internationaal opgemerkt; tentoonstellingen in zijn thuisland en in de Verenigde Staten werden spoedig gevolgd door presentaties in Duitsland, België en Nederland. Vandaag bevinden Sanojas werken zich in talrijke collecties in Duitsland, Argentinië, Australië, Colombia, Spanje, Frankrijk, Engeland, Italië, Noorwegen, Portugal, Puerto Rico, Zweden, Zwitserland en Venezuela.

Sanoja's werk is deels gevormd door zijn intense betrokkenheid bij de kunstgeschiedenis van Midden-Amerika. Hij is echter ook sterk beïnvloed door de werken van West-Europa. Daarbuiten vindt hij zijn onderwerp vooral in een - universele - beeldtaal die er steeds weer naar streeft, de thema's van de natuur vast te leggen en vooral de menselijke vorm in steeds nieuwe variaties te bewerken.

Genres Figuratief

Stijlen Klassiek modernisme