De weg die steeds weer leidt naar de figuratieve voorstelling, via tekening of beeldhouwwerk, is onderhevig aan het verlangen naar een esthetisch, lichaamsgebonden statement. Op de achtergrond bevindt zich een concreet mentaal voorbereidend werk dat zich bezighoudt met spanningsbogen en schijnbare gewichtloosheid.

Gudrun Cornford (1944)

Voordat Gudrun Cornford tot beeldhouwwerk kwam, werkte zij vele jaren als grafisch ontwerpster. Als leerlinge van Armin Hofmann en Donald Brun studeerde zij grafische vormgeving met de nadruk op de vrije tekenkunst in Basel en na een korte periode bij een reclamebureau in Londen begon zij haar eigen bedrijf als freelance kunstenaar en illustrator. Haar eerste sculpturale werken ontstonden in 1987 en sindsdien heeft zij haar autodidactische inspanningen een stevige basis gegeven door deel te nemen aan verschillende seminars voor "plastische vormgeving" aan de Technische Universiteit van Darmstadt. 

Onderwijstaken volgden spoedig. In 1996 kreeg zij een leeropdracht voor naakt tekenen aan de Hogeschool Darmstadt op het gebied van design/architectuur, in 1998 doceerde zij er plastische vormgeving, en in de jaren 2000-2004 wisselde zij basistekenen af met experimenteel tekenen.

Cornfords werk was te zien in talrijke groeps- en solotentoonstellingen. Sinds het begin van de jaren negentig presenteert zij haar beeldhouwwerk ook steeds meer aan het publiek, en kan nu terugkijken op een breed scala aan werken in albast, marmer en brons. Cornford werkt ook voor de openbare ruimte en maakt sacrale sculpturen; zo werd in 2003 een grootschalige Christusfiguur van haar hand geïnstalleerd in de parochiezaal van de protestantse kerk in Georgenhausen.